Znaleziony temat: bezokolicznik z zu i bez zu
Bezokolicznik z „zu” i bez „zu” – poradnik dla uczących się języka niemieckiego
Język niemiecki jest jednym z najbardziej popularnych języków obcych na świecie. W Polsce uczy się go w szkołach, na kursach językowych, a także samodzielnie. Jednym z ważnych elementów nauki niemieckiego jest poznanie odmiany czasowników. W tym artykule skupimy się na bezokoliczniku z „zu” i bez „zu”.
Bezokolicznik z „zu”
Bezokolicznik z „zu” pojawia się w niemieckim w wielu sytuacjach. Najczęściej używa się go, gdy czasownik wymaga dopełnienia. Przykłady:
– Ich versuche, zu schlafen. (Próbuję zasnąć.)
– Er hat keine Lust, zu arbeiten. (On nie ma ochoty pracować.)
– Sie hat vergessen, zu bezahlen. (Ona zapomniała zapłacić.)
Warto zauważyć, że w przypadku czasowników modalnych (müssen, können, dürfen, sollen, wollen) „zu” jest opcjonalne. Przykłady:
– Ich muss arbeiten. / Ich muss zu arbeiten.
– Du sollst lernen. / Du sollst zu lernen.
Bezokolicznik bez „zu”
Bezokolicznik bez „zu” pojawia się w niemieckim w innych sytuacjach. Najczęściej używa się go, gdy czasownik jest połączony z innym czasownikiem lub z przyimkiem. Przykłady:
– Ich sehe ihn kommen. (Widzę, jak on nadchodzi.)
– Wir hören Musik. (Słuchamy muzyki.)
– Er fängt an zu lachen. (On zaczyna się śmiać.)
– Ich denke an dich. (Myślę o tobie.)
Warto zauważyć, że niektóre czasowniki wymagają bezokolicznika bez „zu”. Przykłady:
– lassen (pozwalać): Ich lasse ihn gehen. (Pozwalam mu iść.)
– helfen (pomagać): Kannst du mir helfen? (Czy możesz mi pomóc?)
– sehen (widzieć): Ich sehe ihn laufen. (Widzę, jak on biegnie.)
Podsumowanie
Bezokolicznik z „zu” i bez „zu” to ważne elementy odmiany czasowników w języku niemieckim. Warto poświęcić czas na ich naukę i zrozumienie ich zastosowań. Pamiętajmy, że nauka języka to proces ciągły i wymagający regularnej pracy. Powodzenia!
Napisz komentarz do wpisu, powiedz nam czy Ci pomógł: bezokolicznik z zu i bez zu
